Kliknij tutaj --> 👯 jak samemu wyjść z depresji

Chorzy zastanawiają się, jak wyleczyć depresję i czy w ogóle jest to możliwe, ile trwa leczenie depresji, a także: dlaczego depresja wraca po kilku miesiącach względnej poprawy. W PsychoMedic oferujemy profesjonalną i skuteczną pomoc terapeutyczno-medyczną w depresji. # Jak wyjść z depresji samemu? ## Wprowadzenie Depresja jest poważnym problemem zdrowotnym, który dotyka wielu ludzi na całym świecie. Często jest ona trudna do zdiagnozowania i leczenia, co sprawia, że wiele osób szuka sposobów na wyjście z depresji samodzielnie. W tym artykule omówimy kilka skutecznych strategii, które mogą pomóc w radzeniu sobie z depresją … Można samemu to osiągnąć, analizując siebie, korzystając z dostępnych narzędzi takich jak książki czy wykłady dostępne w internecie, artykuły, które nakierują cię na poznanie samego siebie i tego co w tobie tą nerwice wywołuje. Ewentualnie terapia medyczną marihuaną (takie terapie prowadzone są już w Warszawie). https Dlatego warto zapobiegać „sezonowym zaburzeniom afektywnym”, a jeśli już dopadnie nas jesienna chandra, prowadzić z nią skuteczną walkę. Do podstawowych sposobów na jesienny SAD zaliczają się odpowiednia dieta, regularna aktywność fizyczna i fototerapia czyli zabiegi medyczne z wykorzystaniem światła. Niezwykle ważna jest wychowanie, nasze reakcje na zdarzenia. Podtrzymuje ją jednak to, jak sobie radzimy z tymi zdarzeniami. To jak myślimy i co robimy wpływa na to, co czujemy. Depresji często towarzyszą inne emocje: poczucie winy, wstyd, złość i lęk. Myśli Ludzie w depresji, myślą w sposób negatywny o sobie, swojej przyszłości i świecie, który Site De Rencontre Pour Handicapé Et Valide Gratuit. Spis treściJak samemu wyjść z depresji ? Jak samemu wyjść z depresji – zauważaj, to co dobre w Tobie i otoczeniu Jak wyjść z depresji – Zaakceptuj siebie taką jaka jesteś! Bo jesteś cudowna! Uwierz w to!Rób wszystko z wdzięcznością i troską o innych i siebieJak wyjść z depresji – zmień swoje myślenie. Ludzie w depresji widzą siebie i świat w samych ciemnych barwach. Negatywne nastawienie do siebie i do innych zaburza im rzeczywiste odbieranie świata. Nie widzą tego, że często inni starają się im pomóc. Skupieni praktycznie na sobie i własnych problemach zapominają o tym, ze również i inni maja problemy. Często, tak jak i oni, przeżywają smutki, ale potrafią się z nich otrząsnąć i kroczyć dalej, gdyż dobrze wiedzą, że życie to nie tylko same radosne momenty. To również chwile trosk, smutku i niepokoju. W depresji dochodzi do zaburzenia naszego myślenia. Nie wiadomo co jest jej przyczyną, a co skutkiem. Czy rzeczywiście okoliczności w jakich musimy żyć? Czy nasze myślenie o tych okolicznościach? Ciągłe powracanie w myślach do momentów, które wydają się nam trudne, w których rzekomo zrobiliśmy coś złego, za co się obwiniamy. Im częściej to robimy, im częściej wracamy myślami do chwil wywołujących w nas ból, tym bardziej odczuwalne jest nasze cierpienie. Uważamy się za kogoś gorszego, nieodpowiedniego, niepełnosprawnego. Obwiniamy się za najmniejszy drobiazg, co bardziej nas rzuca w otchłań ciemności. Jak samemu wyjść z depresji – zauważaj, to co dobre w Tobie i otoczeniu Nie zauważamy swoich pozytywnych dokonań. A może dziś udało ci się zrobić coś wartościowego! Może przygotowałaś śniadanie dla rodziny, posprzątałaś mieszkanie, a może po prostu dziś udało ci się wstać z łóżka, co wcześniej sprawiało ci wielką trudność. Tak to już jest coś imponującego – możesz sobie pogratulować! Teraz czas, aby tych dobrych momentów w twoim życiu było coraz więcej! Zacznij tam gdzie jesteś, nie szukaj odpowiedniego momentu – on już nadszedł! Własnie tak – ten moment jest codziennie. Codziennie staraj się zrobić coś dobrego dla siebie i innych. Walcz o siebie i o swoje życie. Zacznij od drobiazgów. Nie musisz od razu przenosić gór. Po przebudzeniu, leżąc jeszcze w cieplutkiej pościeli, powiedź sobie – Witaj świecie! Witaj Słoneczko!. Nie zaczynaj od narzekania na kolejny ciężki dzień. Weź kilka głębokich wdechów i wydechów. Niech na twojej twarzy pojawi się uśmiech. nawet jak nie masz ochoty na uśmiech, zrób to. Może być sztuczny, ale szeroki. Powtórz to kilka razy. Sama zobaczysz jak po kilku razach twoja twarz sama się rozjaśni. Poleniuchuj jeszcze chwilę, pomyśl o czymś przyjemnym, na pewno znajdziesz coś takiego w swoim życiu. A teraz pomyśl – ile już dobrego dla siebie zrobiłaś? Czy to nie cudowne, że tak o siebie dbasz! No dobrze wstajemy. Powolutku, nie spiesząc się. Powiedzmy, że dziś sobota i nie musisz wstawać na gwałt. Stajemy przed lustrem. Widzisz zapewne siebie potarganą i z podkrążonymi oczami! Czy znów dopada cię przygnębiający nastrój? No to mówimy mu stanowcze – STOP! Pomyśl sobie – „Może nie wyglądam zbyt teraz atrakcyjnie, ale kto rano wygląda?! Nawet te piękności z fejsa, czy istagrama, które wczoraj oglądałam zapewne dziś rano wyglądają jak czarownice.” I wyobraź je sobie jak teraz mogą wyglądać, przed nałożeniem całej palety cieni, która stosują codziennie. A może wyskoczył im wielgachny pryszcz na nosie i naprawdę przypominają Hogatę 🙂 Czy one nie myślą podobnie do ciebie? Czy nie uważasz, że mają podobne problemy? Tak, one również przejmują się swoim wyglądem, nie jesteś sama na tym świecie. Jak wyjść z depresji – Zaakceptuj siebie taką jaka jesteś! Bo jesteś cudowna! Uwierz w to! A teraz umyj twarz. Uśmiechnij się! Czy nie zauważasz różnicy na swojej twarzy? Możesz zrobić makijaż jeśli chcesz. Podkreśl delikatnie oczy, nałóż lekką szminkę na usta. Odrobina koloru na twarzy, czy w sercu nikomu nie zaszkodziła. Nie wiem jakie masz plany na sobotni poranek, ale może zacznij od śniadania. Zapytaj domowników na co maja ochotę i im przyrządź. Robiąc cokolwiek dla innych poczujesz się doskonale. Nie oczekuj nic w zamian. Po prostu zrób to dla nich i ciesz się razem z nimi jedząc to co przygotowałaś. Jeżeli żadne z nich nie podziękuje, nie karć ich w myślach! Dzieciaki są takie zajęte własnymi sprawami, że często zapominają o takich sprawach. Przypomnij im, jeżeli bardzo ci zależny. Powiedź, że bardzo się cieszysz, ze im smakowało, a teraz chciałabyś od nich nagrodę, którą są buziaki! Zobaczysz jak z radością do ciebie pobiegną. A mąż? On też nie podziękował? Uważa, że to normalne, że przygotowujesz dla nich posiłki? Również szczerze z nim porozmawiaj. Nie duś nic w sobie. Niech negatywne emocje nie kłębią się w tobie, niech nie zalegają. Bo to właśnie one są przyczyna twojego obniżonego nastroju. Staraj się je uwalniać, najszybciej jak to możliwe. Ale spokojnie i bez złośliwości. Zobacz to dopiero poranek, a tyle już cudownych, przyjemnych rzeczy zrobiłaś. A co możesz zrobić jeszcze. Co zapewne robisz, a nawet nie zdajesz sobie z tego sprawy. Pomyśl o tym! Zacznij tam gdzie jesteś. Rozejrzyj się wokół siebie. Zobacz co możesz zrobić dziś dla siebie, innych. Zrób to. Walcz o siebie. Nie poddawaj się! Rób wszystko z wdzięcznością i troską o innych i siebie Czy patrzyłaś na to wszystko, o czym pisze, w taki sposób? Często w depresji zniekształcamy rzeczywistość, nie zauważamy ile tak naprawdę dajemy innym i sobie. Jacy naprawdę jesteśmy. Ile dobra możemy zrobić, a najważniejsze, że go robimy. Nie zniekształcajmy swoich osiągnięć. Jak wyjść z depresji – zmień swoje myślenie. Zmień swoje przekonania o swojej nieudolności. Jesteś cudowną osobą – i myśl w ten sposób o sobie! Codziennie rano uśmiechaj się do siebie i całego świata. Aby ruszyć z miejsca, aby wyrwać się z tej otchłani, w której się znalazłaś musisz zmienić sposób postrzegania siebie i świata. Przypomnieć sobie radosne momenty. Wiem w obniżonym nastroju naprawdę trudno je znaleźć, ale postaraj się. One na pewno są. Zwracaj uwagę na najdrobniejsze pozytywy. Zacznij prowadzić dziennik, w którym możesz zapisywać wszystkie plusy i minusy dnia codziennego. Tylko zauważaj te plusy! Bo to że wstałaś dziś z łózka jest już ogromnym PLUSEM! Oceniaj świat takim jakim jest naprawdę. Żyj dniem dzisiejszym. Przeszłość już była, pozostaw ją za sobą, staraj się nie powracać do niej myślami. Żyjesz dziś to jest najważniejsze! Powiedz sobie – „Dość już tego narzekania. Niech każdy dzień będzie wypełniony radością!„. Skupiaj się na radościach , a nie na smutkach. Przyrzeknij to sobie. Rób wszystko, aby każdy dzień przynosił ci same plusiki i rzetelnie je zapisuj. Ciesz się nimi. Potrzebna ci będzie duża wola walki o siebie. Ale pamiętaj – masz ją w sobie. Uwolnij ją! Nawet w chwilach zwątpienia, a będą one na pewno, nie zapomnij że walczysz o siebie. Walczysz o to, aby na nowo móc cieszyć się życiem. Przypominaj sobie przesłanie ” Niech każdy dzień będzie radością”. Zobaczysz jak powolutku zaczniesz odzyskiwać energię. Nawet nie zauważysz jak wszelkie smutki i niepokoje odejdą od ciebie. Wiem o czym piszę. Nawet nie wiem kiedy mój umysł się rozjaśnił. Mogłam skupić myśli na czymś innym nie tylko na własnych lękach. Po prostu zaczęłam żyć życiem, a nie własnymi myślami. Pomóż sobie w depresjiWiesz już jak i po co mierzyć swój nastrój teraz czas na krok drugi którym jest aktywność. Pisząc aktywność nie mam na myśli regularnych treningów na siłowni albo zajęć aerobowych ale normalne czynność dnia codziennego sprawiające nam przyjemność. Skupienie się na nich poprawia nastrój i uczy jak walczyć z zadanie składa się z dwóch pierwszy czyli obserwacja codziennej aktywności: Przez tydzień skup się na tym co robisz każdego dnia godzina po godzinie i stwórz z tego listę (przykład listy poniżej) – jem śniadanie, zbieram się do pracyWstaję, jem śniadanie, zbieram się do – kawę z koleżankami, pracujęPije kawę z koleżankami, – wracam do domu, robię obiad, jem – jem obiad, mam krótka przerwę na pogaduchy w pracy,Bawię się z dzieckiem młodszym, daję obiad starszemu dziecku, robimy – na zajęcia z – wracam do domu, jem kolację, robię lekcje z dzieckiemRobię zakupy, wracam do domu, robię – dzieci spać, ogarniam domLecę poćwiczyć, wracam z ćwiczeń, jem kolację, kładę dzieci – TV, myję się, czytam, idę spaćOglądam TV, myję się, czytam, idę spaćOpisując wykonywane czynności, staraj się ocenić w skali od 0 do 100 (gdzie 0 to brak radości a 100 to najmocniejsza radość jaką odczuwałeś w swoim życiu) jak mocna jest twoja radość i zadowolenie kiedy je – (radość i zadowolenie na 20), jem śniadanie (30-40), zbieram się do pracy (30)Wstaję (25), jem śniadanie (30), zbieram się do pracy (30-40) – kawę z koleżankami (70), pracuję (50)Pije kawę z koleżankami (65), pracuję (50) – (50)Pracuję (50), wracam do domu (60), robię obiad (35), jem obiad (60) – (50), jem obiad (65), mam krótka przerwę na pogaduchy w pracy (70),Bawię się z dzieckiem młodszym (70), daję obiad starszemu dziecku (50), robimy zadanie (60) – (50)Jadę na zajęcia z dziećmi (60) – (50), wracam do domu (60), jem kolację (60), robię lekcje z dzieckiem (55)Robię zakupy (45), wracam do domu (50), robię kolację (20) – dzieci spać (45-55), ogarniam dom (50)Lecę poćwiczyć (85), wracam z ćwiczeń (85), jem kolację (70), kładę dzieci spać (50) – TV (70), myję się (45), czytam (75), idę spać (85)Oglądam TV (65), myję się (50), czytam (75), idę spać (85)Masz już listę aktywności i widzisz jaką radość i zadowolenie daje ci każda z nich teraz można się zabrać za część drugą tego zadania. Etap drugi planowanie aktywności: Weź swoje notatki które prowadziłeś przez cały tydzień widzisz teraz które z czynności wykonywanych każdego dnia dają ci radość i satysfakcje a które tak nie bardzo. Spróbuj teraz zaplanować sobie dzień jutrzejszy tak żeby było w nim jak najwięcej rzeczy wzbudzających pozytywne emocje. Zrób dodatkową listę aktywności których nie ma na twojej tygodniowej obserwacji takich jak np. upieczenie ciasta, pójście na spacer, wykonanie telefonu do znajomej lub znajomego, wyjście do kina itp. Zaplanuj dzień jutrzejszy dodając jeśli tylko się da cos z listy dodatkowej, pamiętając jednocześnie o tym żeby plan był do zrealizowania. Lepiej mniej ale z gwarancją sukcesu niż dużo ale bez szans na może ci brakować motywacji do wykonywania zaplanowanych czynności. Dobrym sposobem na takie kryzysu jest zaangażowanie kogoś bliskiego w plan wtedy to on pomoże znaleźć siły na wykonanie daje robienie takich planów na każdy dzień ?Sama obserwacja i zapisywanie codziennych czynności jest ogromną skarbnicą wiedzy. Na tym etapie zadania można zaobserwować np. cały dzień spędza się na obowiązkach a czasu na relaks jest odrobina lub nie ma go wcale a przecież każdy kiedyś musi akumulatory ocenie zadowolenia z wykonania danej czynności jesteśmy w stanie świadomie podejść do zaplanowania „szczęśliwszego” dnia. Jeśli np. 1,5 godziny oglądamy TV a przy tym czujemy się zadowoleni i radośni na 45 to warto zamienić to oglądanie na czynność ocenioną wyżej np. spacer, rozmowę z koleżanką, czytanie osoby z depresją potrzebuje stymulacji sensorycznej oraz sukcesów – świadome planowanie kolejnych dni z zachowaniem powyższych zasad daje i jedno i drugie dzięki czemu dzień można zakończyć poczuciem dobrze spełnionego obowiązku i ogólnym zadowoleniem a przecież o to masz trudności w realizacji tego zadania polecam książkę „Umysł ponad nastrojem” Ch. Padesky która może pomóc w pracy nad sobą. W razie wątpliwości lub trudności zachęcam do kontaktu ze dalej? Przejdź do kroku 3…KontaktJeżeli czujesz, że potrzebujesz pomocy lub dalszych informacji, zadzwoń do mnie:608 444 147pomogę i wskażę sposób dalszego postępowania Fot. marjan4782 / Opublikowano: 16:53Aktualizacja: 17:06 W Polsce z depresją boryka się co dziesiąta osoba. Zaburzenie to częściej dotyka kobiet niż mężczyzn. Rozpoznanie jest trudne ze względu na podobieństwo objawów do innych schorzeń. Walka z depresją trwa długo, a często wymaga zarówno farmakoterapii, jak i psychoterapii. Co jeszcze warto wiedzieć o depresji? Odpowiadamy. Depresja – przyczynyObjawy depresjiTest na depresjęLeki na depresję, leczenie i psychoterapiaDepresja poporodowaDepresja dwubiegunowaDepresja maskowanaDepresja starczaJak pomóc osobie z depresją?Antydepresanty a uzależnienie Depresja to choroba, która może mieć charakter przewlekły lub nawracający. Często pojawia się niepostrzeżenie i sprawia, że człowiek powoli traci poczucie sensu. Mówi się, że tylko w Polsce choruje na nią 1,5 miliona osób. Istnieją dwa podstawowe rodzaje depresji, które różnią się przyczynami powstawania. Depresja endogenna – jest efektem zaburzenia biochemii mózgu, układu nerwowego lub hormonalnego. Do jej powstawania nie przyczyniają się trudne przeżycia. Często jest ona maskowana przez dolegliwości, które nie kojarzą się bezpośrednio z depresją, a więc np. arytmią serca, bólami głowy, bólami stawów. U pacjentów z depresją endogenną odnotowuje się również zaburzony rytm dobowy. Depresja egzogenna – jej przyczyną mogą być traumatyczne przeżycia, np. śmierć kogoś bliskiego utrata pracy, utrata zdrowia, rozwód, problemy finansowe czy też duży stres. Choroba może prowadzić do: izolacji, zamykania się w sobie, nałogów oraz myśli samobójczych. Można wyróżnić również depresję poporodową, dwubiegunową, maskowaną, którą omawiamy w kolejnych podrozdziałach. Objawy depresji Depresja jest zaburzeniem psychicznym, któremu towarzyszy stały spadek nastroju. Osoba chora nie jest zdolna do odczuwania pozytywnych emocji i uczuć, nawet w stosunku do osób bliskich. Na stawiane jej wymagania często reaguje obojętnością lub złością, krzykiem i agresywnym zachowaniem. Trzeba pamiętać, że osobie z depresją świat rozpada się na kawałki. Nie potrafi go poukładać i żyć tak jak inni, zdrowi ludzie. Nic jej nie cieszy i stale się czegoś boi. Taka osoba ma zaniżoną samoocenę i czuje się niepotrzebny. „Wzięcie się w garść” – jak czasem radzą mu inni ludzie – nie jest dla niego takie proste. Poczucie beznadziejności może się nasilać, dlatego ważne jest również wsparcie bliskich. U osób z depresją widoczne są nie tylko klasyczne symptomy tej choroby. Bardzo często pojawiają się także zaburzenia nerwicowe oraz fizyczne objawy depresji, które są reakcją organizmu na stres. Fizyczne objawy depresji W chorobie takiej jak depresja, objawy somatyczne są reakcją organizmu na sytuacje stresowe, którym towarzyszy lęk. Fizyczne objawy depresji to: drżenie kończyn, zawroty i bóle głowy, dolegliwości żołądkowe, ucisk i ból w klatce piersiowej, przyspieszona akcja serca, wysokie ciśnienie tętnicze, nadmierna potliwość, spadek popędu seksualnego, zaburzenia miesiączkowania u kobiet. Niestety objawy depresji to nie tylko dolegliwości fizyczne, ale także psychiczne. Zaburzenia psychiki mogą być zagrożeniem dla zdrowia i życia chorego. Psychiczne objawy depresji Psychiczne objawy depresji, które pojawiają się u chorego, są często niezrozumiałe dla jego bliskich, dlatego nie od razu może on liczyć na pomoc. Poza tym, w początkach depresji objawy mogą być ledwie zauważalne, ponieważ chory nie afiszuje się ze swoimi problemami. Najczęściej bliscy dostrzegają je dopiero wtedy, kiedy pojawia się silna depresja. Objawy ciężkiej depresji mogą się nasilić do tego stopnia, że chory będzie próbował popełnić samobójstwo. Objawy depresji związane z psychiką: nieuzasadniony lęk (typowy objaw depresji lękowej), złość i gniew na otoczenie i własną osobę, agresja, zmiany nastroju, niska samoocena, niechęć do życia, myśli samobójcze, bezsenność, rezygnacja z kontaktów z ludźmi i wychodzenia z domu, zaniedbywanie higieny osobistej. Brak koncentracji, spowolnienie lub pobudzenie ruchowe to również objawy depresji. U dzieci choroba może być powodem problemów w szkole, lub w kontaktach z rówieśnikami. Warto dodać, że choć objawy depresji u mężczyzn są takie same jak u kobiet, to są oni bardziej podatni na różnego rodzaju uzależnienia, które pomagają im łagodzić codzienny smutek. Test na depresję Istnieje pewien test, dzięki któremu można samodzielnie zdiagnozować u siebie depresję. Test Becka, bo o nim mowa, dostępny jest za darmo w internecie. Składa się on z 21 pytań, przy których znajdują się 4 możliwe odpowiedzi – należy wybrać jedną z nich. Każda opcja ma konkretną wartość, od 0 do 3 punktów. Test należy rozwiązywać w oparciu o kilka ostatnich miesięcy. Do zdobycia w teście są 63 punkty. Ostateczny wynik pomaga określić nasilenie objawów, a tym samym – stopień zaawansowania choroby. Wygląda to następująco: 0 – 11 punktów – brak choroby, 12 – 19 punktów – depresja łagodna, 20 – 25 punktów – depresja umiarkowana, 26 punktów i więcej – depresja ciężka. Wynik może sugerować problem, jednak ostateczną diagnozę stawia lekarz: psycholog lub psychiatra. Leki na depresję, leczenie i psychoterapia W leczeniu depresji wykorzystuje się farmakoterapię, psychoterapię, a czasem także elektrowstrząsy Farmakoterapia Przy leczeniu zaburzenia istotną rolę odgrywają leki antydepresyjne. Regulują one te mechanizmy biologiczne, które przyczyniają się do pojawiania się i utrzymywania stanów depresyjnych. Leki na depresję można podzielić na kilka podstawowych grup. SSRI, czyli selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny – sprawiają, że niemożliwe jest dostarczenie serotoniny z powrotem do komórek nerwowych, dzięki czemu zwiększa się jej ilość w mózgu. Mają one również działanie przeciwlękowe. Przykładami takich leków są: fluoksetyna, paroksetyna, escitalopram, citalopram, fluwoksamina, sertralina. SNRI, czyli inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny – dzięki nim zwiększa się w mózgu ilość serotoniny i noradrenaliny. Zaliczają się do nich takie leki, jak: duloksetyna, wenlafaksyna, milnacipran. IMAO, czyli Inhibitory monoaminooksydazy – oddziałują na enzymy przyczyniające się do rozkładu neuroprzekaźników takich, jak serotonina, noradrenalina i dopamina. Na skutek blokowania ich działania, zwiększa się ich stężenie w mózgu. W leczeniu depresji wykorzystuje się tylko jeden taki lek – moklobemid. TLPD, czyli trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne – rzadko się je dziś stosuje, ze względu na wiele efektów ubocznych. Zaleca się je głównie wtedy, gdy leki z innych grup nie zadziałały. Blokują one wychwyt zwrotny noradrenaliny i serotoniny, ale oddziałują też na inne receptory, co z kolei powoduje działania niepożądane. Do leków tych zalicza się: amitryptylinę, doksepinę, dezipraminę, klomipraminę, imipraminę, nortryptylinę. Istnieją również leki o innych mechanizmach działania. Zazwyczaj skutkiem ich przyjmowania ma być jednak zwiększenie ilości serotoniny, noradrenaliny lub dopaminy w mózgu bądź wpływanie na ich receptory. Leczenie depresji powinno odbywać się pod nadzorem psychiatry. Zazwyczaj, przed podjęciem właściwego leczenia, lekarz zleca badania ogólne. Najważniejsza jest szybka reakcja i ustabilizowanie samopoczucia chorego. Psychoterapia W leczeniu osób z depresją wykorzystuje także psychoterapię, która może być równie skuteczna, co przyjmowanie leków. Pacjentom z depresją poleca się zwykle następujące jej rodzaje. Psychoterapia poznawczo-behawioralna – jej celem jest modyfikacja sposobu percepcji rzeczywistości oraz negatywnych przekonań. Terapeuta pracuje z pacjentem również nad tymi rodzajami zachowań, które są dla niego szkodliwe. Psychoterapia interpersonalna – typ terapii, który bazuje na założeniu, iż powstawanie depresji związane jest z relacjami międzyludzkimi, dlatego też bazuje właśnie na relacjach oraz związanych z nimi problemami. Oba rodzaje terapii wskazane są zarówno dla dorosłych, jak i dzieci oraz młodzieży. Elektrowstrząsy W bardzo trudnych przypadkach, kiedy nie pomagają metody farmakologiczne ani psychoterapeutyczne, a pacjent jest w takim stanie, że może nawet targnąć się na swoje życie, stosuje się elektrowstrząsy. I mimo że metoda ta budzi negatywne skojarzenia, wygląda ona zupełnie inaczej niż jeszcze kilkadziesiąt lat temu, i – co warto zaznaczyć – jest bardzo skuteczna. Co więcej, czasem jest bezpieczniejsza niż niektóre leki. Elektrowstrząsy wpływają na poziom dopaminy, noradrenaliny i serotoniny w organizmie. Jest ono znacznie bezpieczniejsze dla kobiet w ciąży niż niektóre leki, które niekiedy są przyczyną zaburzeń rozwojowych u dzieci – same elektrowstrząsy nie są niebezpieczne dla płodu. Podobnie wygląda to w przypadku starszych pacjentów, którzy nie powinni przyjmować psychotropów, ze względu na stan zdrowia. Depresja poporodowa Depresja poporodowa jest problem 10 proc. kobiet po urodzeniu dziecka. Wiąże się z przygnębieniem, brakiem energii, dużym zmęczeniem oraz niezdolnością do budowania relacji z maluszkiem. Jak dowiedli badacze z University of Kent, ryzyko tego rodzaju depresji jest o 71-79 proc. większe u kobiet, które urodziły dziecko płci męskiej oraz o 174 proc. większe u tych, które borykają się z powikłaniami po porodzie. Zdaniem naukowców z Kent, urodzenie synka może powodować większy stan zapalny w układzie immunologicznym. Ten z kolei może wiązać się z ciężarem płodu oraz nieodpowiednim ułożeniem podczas porodu. Stan zapalny oddziałuje w pewien sposób biochemię mózgu, dlatego badacze wiążą to zjawisko z symptomami depresji. Nie ma jednej przyczyny depresji poporodowej, jednak istnieją czynniki, które sprzyjają jej pojawieniu się. Mogą to być odczuwane w przeszłości stany depresyjne, samotność w wychowywaniu dziecka, śmierć matki w okresie dzieciństwa, śmierć poprzedniego dziecka, wady letalne i choroby dziecka. Do depresji przyczyniają się również problemy osobiste. Po samym urodzeniu dziecka znacznie obniża się również stężenie estrogenów i progesteronu, a gwałtowne zmiany hormonalne mają duży wpływ na samopoczucie. Objawy depresji poporodowej: smutek i przygnębienie, drażliwość i nerwowość, wyładowywanie się na innych członkach rodziny, bezsenność i zmęczenie, brak apetytu lub kompensacyjne jedzenie, które z założenia ma poprawić nastrój, brak odczuwania radości (np. z postępów dziecka), brak zainteresowania seksem, poczucie winy, nieradzenie sobie z codziennymi obowiązkami, lęk przed byciem złą matką, lęk przed skrzywdzeniem dziecka, jego płaczem i chorobami. Depresja dwubiegunowa „Depresja dwubiegunowa” to potoczne określenie depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej afektywnej. Choroba ta – mówiąc w dużym uproszczeniu – cechuje się naprzemiennymi okresami manii i depresji. Ma ona kilka odmian, jednak zwykle na początku pojawia się mania, która trwa dosyć krótko, a następnie pojawia się trwająca dłużej depresja. Epizod depresji jest podobny tutaj do depresji egzogennej o ciężkim przebiegu. Jego objawy to: uczucie przygnębienia, utrata energii życiowej, problemy z koncentracją i pamięcią, wolniejsze tempo myślenia, problemy z wykonywaniem zwykłych czynności. W leczeniu choroby dwubiegunowej stosuje się terapię farmakologiczną, połączoną z psychoterapia. Depresja maskowana Niektórzy zmagają się z depresją maskowaną. Przeważają w niej objawy nietypowe dla depresji, dlatego też jest ona trudna do zdiagnozowania. Większość lekarzy, do których chore osoby zgłaszają się w najpierw, często – zamiast depresji – diagnozują zaburzenia nerwicowe. Osoba z depresją maskowaną pozornie zachowuje się tak jak zawsze. Pracuje, wypełnia swoje obowiązki, jest dosyć aktywna. Nie ma świadomości, że zaczyna chorować na depresję ponieważ odczuwa jedynie symptomy związane z ciałem, a nie z psychiką. Same objawy choroby mogą być bardzo zróżnicowane. Oto ich przykłady: problemy ze snem, bóle głowy, bóle szyi, bóle pleców, bóle brzucha, nieustanne uczucie niepokoju, duszności, kłucie w klatce piersiowej, zaburzenia krążenia i objawy podobne do zawału serca, biegunki, zespół jelita drażliwego, choroba Leśniowskiego-Crohna. Osoby z depresją maskowaną mają skłonności do wpadania w nałogi. Często zmagają się z zespołem natręctw – uciążliwymi myślami lub zachowaniami. Niekiedy również wyraźnie chudną. Zazwyczaj konsultują się oni najpierw z lekarzami różnych specjalności i otrzymują od nich receptę na leki, które łagodzą objawy. Wielomiesięczne leczenie nie przynosi jednak większej poprawy. Po jakimś czasie zmieniają się symptomy choroby i osoba z depresją maskowaną zgłasza się do kolejnego lekarza. Pacjent przyjmuje kolejne leki, a one nadal nie przynoszą ulgi. W przypadku wymienionych wyżej objawów należy zatem jak najszybciej skontaktować się z psychologiem lub psychiatrą: nieleczona choroba może przekształcić się w klasyczną depresję pełnoobjawową. W przypadku depresji maskowanej najlepsze efekty przynosi terapia farmakologiczna, połączona z psychoterapią. Leczenie powinno trwać maksymalnie roku. Depresja starcza Depresja może pojawić się w każdym wieku, szczególnie często występuje u osób w wieku podeszłym. Mają na to wpływ przede wszystkim okoliczności życiowe – wdowieństwo, samotność, koniec aktywności zawodowej, a także nadchodzące z wiekiem problemy zdrowotne. Jak się szacuje, częstotliwość występowania depresji u osób starszych może wynosić nawet 30 proc. osób powyżej 70. roku życia. Badania nie potwierdzają, by w tej grupie wiekowej częściej chorowały kobiety. Jak pomóc osobie z depresją? Chcąc pomóc osobie z depresją, powinno się unikać zwrotów typu: „Weź się w garść”. Depresja to nie jest zwykły spadek nastroju, dlatego takie „rady” na nic się nie zdadzą. Chorego z pewnością nie zmotywuje również nadmierne ocenianie czy krytyka. Warto jej okazać wsparcie, słuchać i próbować zrozumieć. Zamiast udzielania rozmaitych rad, warto pytać ją, w jakim sposób można jej pomóc. Jeśli zdecyduje się ona na leki, warto sprawdzać, czy nie rezygnuje z nich po jakimś czasie – zwłaszcza wtedy, gdy na początku nie widać jeszcze ich rezultatów. Rodzina powinna zwracać szczególną uwagę również na ewentualnie pojawiające się objawy autodestrukcyjne. Dla chorej osoby ważna jest sama obecność bliskich. Jeśli na depresję cierpi twój kolega lub przyjaciel, nie zrażaj się, jeśli przez pewien czas nie będzie odbierał telefonów czy też wciąż odwoływał spotkania. Nawet jeśli chory nie zdecyduje się na kontakt od razu, każdy, nawet najdrobniejszy gest będzie dla niego cenny i pozwoli mu uwierzyć, że ma wsparcie ze strony swoich bliskich i przyjaciół. Antydepresanty a uzależnienie Leki stosowane na depresję nie uzależniają. Większości z nich nie można jednak odstawić z dnia na dzień. Lekarze zalecają stopniowe zmniejszanie dawki. W przeciwnym razie bardzo szybko może dojść do wystąpienia tzw. zespołu odstawienia po lekach przeciwdepresyjnych. Nie wynika to z uzależnienia od leku, ale związane jest z zaburzeniem równowagi neurotransmiterów w mózgu. Do najczęstszych objawów należy: chwiejność emocjonalna, płaczliwość i rozdrażnienie, bóle i zawroty głowy, drżenie rąk, nadwrażliwość na światło. Objawy odstawienne mogą potrwać kilka tygodni, zazwyczaj ustępują po ponownym podaniu leków. Planowe odstawianie leków powinno być prowadzone pod kontrolą lekarza. Źródła: Najnowsze w naszym serwisie Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Natalia Suchocka Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy „Wpojono nam, że trzeba dążyć do celu, nawet jeśli po drodze pojawiają się trudności”. Dlaczego tak trudno reagować na mobbing, mówi psycholożka Karolina Ołdak „Chcę wspierać kobiety i w jednym, i w drugim nieszczęściu”- mówi Kasia Morawska, zwolenniczka legalnej aborcji i dawczyni komórek jajowych Marysia Warych: „Ludzie myślą, że mamy dwa tryby: albo nie możemy wstać z łóżka, albo mamy halucynacje i słyszymy głosy. Tymczasem choroba afektywna dwubiegunowa ma różne oblicza” Chłopak żyjący w ciele dziewczyny: wątpię, żebym kiedykolwiek był w stanie stwierdzić, że czuję się kobietą, bo za długo czuję się mężczyzną Dzień Dobry Pani, Zacznę od stwierdzenia, że zauważam u Pani zdolność auto motywacji i introspekcji, które są inspirujące, dobrze rokują, i których często brakuje u Innych... Zaprezentowane przez Panią symptomy, mogą wskazywać na mocno obniżony nastrój, co nie musi być depresją! Kiedy Człowiek jest w stanie obniżonego nastroju, może pojawić się przekonanie (które jest błędne!) że nic się nie jest wart, traci się zdolność jasnego myślenia, skupia się na negatywach, które to zaczynają dominować nad rzeczywistością. Jest taka zasada, że im bardziej jest jest się przygnębionym, tym bardziej zniekształcone są myśli na swój temat i Innych. Najczęstszą przyczyną obniżonego nastroju jest deficyt/brak szacunku do siebie/brak miłości do siebie, uzależnienie od aprobaty/miłości Innych, bo tak naprawdę liczy się to, na ile samemu czuje się wartym i liczy się tylko własne tego poczucie. Podsumowując, zachęcałabym Panią do rozpoczęcia pracy nad budowaniem szacunku do siebie/samooceny, poprzez uczestnictwo w aktywnych (grupowych) warsztatach rozwojowych, jak również pod okiem psychologa. Z przesłaniem dla Pani Tego, Co teraz jest Pani najbardziej potrzebne, @ tel. 502 749 605 Najlepsza odpowiedź porozmawiaj z kims o tym ( najlepiej z jakas zaufana osoba) , zacznij spotykac sie z przyjaciolmi, kup sobie jakies tabletki w aptece przeciw depresyjne , może znajdz sobie jakies zajecie najlepiej takie ktore bardzo lubisz ? np. idz na zajecia taneczne , malarskie , rób zdjecia . albo poogladaj filmy o chorych osobach np. na raka , które same z tego wyszly i moze wtedy zrozumiesz ze zycie jest naprawde fajne . Powodzenia ;) Odpowiedzi FOXCONN odpowiedział(a) o 18:55 wez się w garść i nie marnuj sobie życia takimi myślami. czemu nie chce ci się żyć? Ducha.. odpowiedział(a) o 18:55 Ja bym jednak do psychologa poszła. ARDI125 odpowiedział(a) o 18:55 hmmm... chyba właśnie powinnaś iść do psychologa sama nic nie zrobisz pogadaj z mamą albo przyjaciółką, ale nic nie będzie tak dobre jak wizyta u psychologa Ciesz się z życia. Ze wszystkiego, nawet z jakiejś tym na doła pomaga mi muzyka, nie wiem jak będzie z powiem Ci : Nie zabijaj się. To tak: Nie wiem po co się z tym tak męczysz. Wystarczy jedna wizyta u lekarza, żeby ci przypisał leki. A jeśli chodzi o bezsennośc to - nie idź do łóżka przez 2-3 dni. To powinno pomóc. blocked odpowiedział(a) o 19:02 Musisz isc do lekarza , on przepisze ci specjalne leki i bedziesz musiala je przyjmowac codziennie , az poczujesz sie lepiej . Nie mozesz wtedy przerywac kuracji do momentu az zezwoli na to lekarz . Leki zaczynaja dzialac zazwyczaj po dwóch , trzech tygodniach. Jedna z najwazniejszych rzeczy , jaka moga zrobic twoi znajomi aby ci pomoc to zmiana myslenia. Staraj sie kazdego dnia aby cos sie działo , czym mozna sie cieszyc - kilka nowym ksiazek z biblioteki , smaczny posilek czy program telewizyjny . Wychodz z domu ! Potezne dzialanie antydepresyjne ma gimnastyka , a takze towarzystwo przyjaciół . Jesli po kilku tygodniach leki antydeppresyjne nie daja efektów , wciaz wystepuja zaburzenia snu lub stale chudniesz , konieczne zwóć sie do lekarza . LICZE NA NAJ . Skorzystałam z ksiażki ktora mam w domu " CHORY W DOMU "Ps. nie martw sie :) blocked odpowiedział(a) o 19:04 biegaj ,boks,karate mi pomaga reggae. miej dużo zainteresowań lataj na kółka byle by coś robić na rower. albo prochy 3 maj się napisz do mmnie pogadamy Uważasz, że ktoś się myli? lub

jak samemu wyjść z depresji