Kliknij tutaj --> 🌩️ zaangażowanie młodzieży w życie społeczne

i częściej korzystały zFacebooka w celach towarzyskich, zaspokajając w ten sposób potrzebę afiliacji 10. Starszym badanym Facebook służył w głównej mierze do zyskiwa - nia popularności, romantycznych związków oraz do gier. V. Barker, 5 Older adolescents’ motivations for social network use: the influence of gender, group • Społeczne zaangażowanie ma coraz większe znaczenie dla coraz większej liczby firm. • Przedstawiciele firm podkreślają, że społeczne zaangażowanie, m.in. w działania na rzecz środowiska, społeczności lokalnej czy dzieci, to obowiązek biznesu. • Obowiązek, który może być korzystny dla wszystkich zainteresowanych stron. Nina Katka - aktywistka i wolontariuszka za wspieranie aktywnego uczestnictwa gdańskiej młodzieży w życiu publicznym, zaangażowanie w życie społeczne, propagowanie ważnych społecznie postaw oraz prowadzenie szeregu działań na rzecz praw człowieka oraz zwierząt. Szansą dla zaangażowania młodych może być znalezieniu tematu, na rzecz którego chcieliby działać. W tym kontekście pojawiały się sugestie, że może to być podstawowy dochód gwarantowany, kwestie związane z równością płci, ochroną środowiska, działaniami antyfaszystowskimi czy walką z kryzysem bezdomności. woleni z życia, dobrze radzą sobie w kontaktach społecznych, są lubiani. Pierwszą próbą wyjaśnienia tych różnic w funkcjonowaniu ludzi była koncepcja „inteligen­ cji społecznej" Thorndike'a, ujmowana jako „zdolność do rozumienia innych ludzi i mądrego postępowania w stosunkach z nimi" (por. Kurcz 2000). Także inni Site De Rencontre Pour Handicapé Et Valide Gratuit. polski arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński angielski Synonimy arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński ukraiński Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń wulgarnych. Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń potocznych. Polityka integracji społecznej powinna przede wszystkim skupiać się na prawie ludzi do życia z godnością i powinna gwarantować ich zaangażowanie w życie społeczne. Social inclusion policies should be focused, primarily, on a person's right to live with dignity and should guarantee their involvement in society. Zaangażowanie w życie społeczne rozkwitnie, kiedy możliwości wspólnoty, aby dbać o własny rozwój oraz utrzymać jej żywotność, stopniowo zostaną zwiększone. Involvement in the life of society will flourish as the capacity of the community to promote its own growth and to maintain its vitality is gradually raised. Dzięki przystosowaniu mieszkań i domów zgodnie z europejskim certyfikatem Homes4Life, osoby starsze mają szansę korzystać z usprawnień, które pozwolą im zachować aktywność i zaangażowanie w życie społeczne oraz zadbać o zdrowie przez zapewnienie wsparcia opiekuńczego. Thanks to the adaptation of houses in accordance with the Homes4Life certificate, the elder persons have a chance to stay active longer, participate in society, protect their health by facilitate the provision of care. W sprawozdaniu rozważono także bariery utrudniające zaangażowanie się w życie społeczne i zintegrowanie z rynkiem pracy. The report also looks at the barriers that prevent involvement in society and integration into the job market. Nie znaleziono wyników dla tego znaczenia. Wyniki: 33917. Pasujących: 3. Czas odpowiedzi: 313 ms. Documents Rozwiązania dla firm Koniugacja Synonimy Korektor Informacje o nas i pomoc Wykaz słów: 1-300, 301-600, 601-900Wykaz zwrotów: 1-400, 401-800, 801-1200Wykaz wyrażeń: 1-400, 401-800, 801-1200 6 maja 2019 Nieporozumienia, sprzeczności interesów i różnice poglądów są nieuniknioną częścią życia. Sztuka polega na tym, aby odpowiednio do nich podchodzić, wiedzieć, jak im przeciwdziałać, a w momencie eskalacji konfliktu – potrafić go zażegnać. Dlatego tak ważne jest, aby liderzy posiadali umiejętności pozwalające na pokojowe rozwiązywanie sporów. Podczas wykładu „Inwestycja w kształcenie – jak zaangażować młodzież w rozwiązywanie problemów współczesnego świata?” dr Marek Wosiński opowie, jak dzięki angażowaniu młodych ludzi w projekty społeczne możemy nie tylko zmieniać warunki ekonomiczno-społeczne, lecz także rozwijać współpracę na poziomie lokalnym i globalnym. 6 maja 17: Katowice Inwestycja w kształcenie Badania pokazują, że inwestycja w edukację skoncentrowaną na zapobieganiu eskalacji konfliktów jest 60 razy bardziej opłacalna niż interwencja w momencie, gdy eskalacja już nastąpi. Najefektywniejszym sposobem rozwiązania gwałtownych sporów jest kształcenie przyszłych liderów i wyposażenie ich w zarówno umiejętności pozwalające na pokojowe rozwiązywanie konfliktów, jak i w kompetencje wspierające przedsiębiorczość, gdyż istnieje bliski związek pomiędzy zrównoważonym rozwojem i pokojem. W 2014 roku grupa młodych liderów społecznych z Afryki, we współpracy z Arizona State University, założyła Globalną Sieć Zrównoważonego Rozwoju (GNSD). Misją organizacji jest wspomaganie Celów Zrównoważonego Rozwoju wyznaczonych przez ONZ. Działania opierają się na edukacji młodzieży w zakresie zasad równowagi ekonomicznej i ekologicznej oraz na krzewieniu idei globalnego obywatelstwa. Angażowanie młodzieży w projekty społeczne Organizatorzy sieci głęboko wierzą, że kreowanie miejsc pracy poprzez angażowanie młodych ludzi w projekty społeczne dotyczące zmian klimatu czy organizowanie szkoleń z zakresu przywództwa może zmienić warunki ekonomiczno-społeczne, zaszczepić w młodych ludziach wartości i wzory pokojowego rozwiązywania konfliktów, rozwinąć lokalną i globalną współpracę, a także stworzyć solidne podwaliny dla pokoju. Misją sieci GNSD jest stworzenie w szkołach średnich klubów, które angażowałyby uczniów w zajęcia pozalekcyjne poświęcone zagadnieniom zrównoważonego rozwoju i pokoju. Kluby te, powstałe w oparciu o model biznesowy, miałyby współpracować z lokalnymi organizacjami społecznymi, co pozwoliłoby na angażowanie uczniów w prawdziwe projekty. Podczas wykładu dr Wosiński opowie o doświadczeniach sieci GNSD w tworzeniu Klubów Pokoju i Zrównoważonego Rozwoju w Indiach, Nepalu, USA i niektórych krajach Afryki. Prelegent dr Marek Wosiński – Senior Sustainability Scientist, Arizona State University. Prezes Globalnej Sieci Zrównoważonego Rozwoju. Pracuje na Wydziale Psychologii w Arizona State University. Jest starszym naukowcem ds. zrównoważonego rozwoju w Global Institute of trener osobisty (life coach), specjalizujący się również we wspieraniu procesu zamykania okresu aktywnego życia zawodowego i przechodzenia na emeryturę (retirement coach). Właściciel firmy Dr. Marek – Coaching Through Life Transitions, LLC., która specjalizuje się we wpieraniu ludzi doświadczających znaczących zmian w autorem 6 książek i 60 artykułów opublikowanych w polskich i zagranicznych wydawnictwach naukowych. Wykładał na Uniwersytecie Warszawskim, Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Przez wiele lat był Dyrektorem Centrum Doskonalenia Nauczycieli. Termin i miejsce 6 maja 2019 r., godz. Uniwersytet SWPS Wydział Zamiejscowy w Katowicachul. Techników 9, 40-326 Katowice Kontakt Monika BazanSpecjalista ds. marketingu i Rekrutacjitel. 32 750 60 84tel. kom. +48 785 202 511e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. The zaangażowanie społeczne lub odpowiedzialność społeczna to pojęcie odnoszące się do obowiązku, który spoczywa na grupie osób tworzących społeczeństwo, indywidualnie lub w grupach. Obowiązek ten może dotyczyć samych siebie i / lub reszty ten dokonuje oceny wpływu decyzji podjętych przez grupę. Ocena ta może być negatywna lub pozytywna i mieści się w ramach etyki, prawa lub innych obszarów. Społeczna odpowiedzialność lub zobowiązanie stanowi, że każda jednostka ma obowiązek wobec reszty społeczeństwa, ponieważ należy do niej. Społeczeństwo składa się z każdej osoby, która w nim uczestniczy, a co robi lub czego nie robi, nawet jeśli jest to działanie minimalne, ma wpływ na życie lub zobowiązanie każdej istoty ludzkiej jest związane z resztą społeczeństwa, w celu uzyskania zbiorowego dobrobytu i przyczynienia się do równowagi tego terminu i to, co reprezentuje, wynika z stworzenia terminu „materializm historyczny”, w którym człowiek odgrywa podstawową rolę w rozwoju społeczeństwa, w którym ma obowiązek edukować się, aby nauczyć się rozwiązywać otaczające go zaangażowanie w historięCzłowiek, od kiedy rozpoczął życie we wspólnocie i powstało społeczeństwo, został zmuszony do przestrzegania pewnych zasad w celu lepszego współistnienia. Zasady te są dostosowane do miejsca i czasu, dlatego stale się zmieniają. Starożytna GrecjaW starożytnej Grecji obecne było poczucie zaangażowania społecznego. Obywatele mieli życie publiczne, w którym musieli prowadzić debaty, uczestniczyć i wyrażać swoją opinię w dialogach odbywających się na głównym placu lub na agorze. Dlatego udział każdego z nich był wkładem dla całej w średniowieczu, wszyscy kierowali się zasadami ustanowionymi zgodnie z przekonaniami religijnymi. Każde działanie zostało wykonane w celu uzyskania zbawienia. Jeśli ktoś działał przeciwko religii, został ukarany. Odpowiedzialność polegała na domaganiu się poszanowania religii, aby jej zasady zostały wiekPóźniej nastąpił ruch intelektualny, który charakteryzował epokę nowożytną. Na tym etapie głównym powodem był przewodnik. Prawa człowieka zostały rozwinięte, a niewolnictwo zaczęło lub zaangażowanie społeczne opierały się na obronie wolności i praw człowieka w społeczeństwie. Państwo nabyło również odpowiedzialność za obronę jednostek i domaganie się szacunku i przestrzegania obowiązujących wówczas reguł wiekDla epoki współczesnej boom naukowy i technologiczny przejmuje wszystkie obszary społeczeństwa. Edukacja, skuteczność, wydajność i umiejętności komunikacyjne były jednymi z wymagań, aby stać się częścią funkcjonalnego zachowania stają się odpowiedzialnością przed społeczeństwem. Firmy to te, które mają władzę, ponieważ rynek ma znaczącą postać, ponieważ porusza pieniądze, które podtrzymują określa zaangażowanie społeczne?Zaangażowanie społeczne jest bytem historycznym, co oznacza, że ​​zmienia się i dostosowuje do czasu, miejsca i mentalności ludzi, którzy żyją w określonym każdej epoce poczucie dobrych i złych zmian zależy od historycznego i kulturowego rozwoju społeczności. Odpowiedzialność ludu spoczywa na społeczeństwie moralnym. Oprócz tego zasady współistnienia są podyktowane przez jednostkę, która ma wówczas większą władzę, więc można ją wymienić w kościele, państwie lub firmach. Obecnie zaangażowanie społeczneOdpowiedzialność lub zaangażowanie społeczne uważa się za normę nieobowiązkową lub prawo miękkie. Zostało to odzwierciedlone w różnych umowach międzynarodowych. Należą do nich „Powszechna deklaracja w sprawie bioetyki i praw człowieka” przyjęta przez ta została rozszerzona na instytucje lub sektory, w których opracowywane są wnioski, aby uświadomić sobie zaangażowanie społeczne, które musi zostać spełnione. Dlatego większość firm i instytucji jest odpowiedzialnych za wykazanie swojego obowiązku wobec społeczeństwa, ich zaangażowanie poprzez działania, które przyczyniają się do dobrobytu firm ma priorytet w ramach swoich celów, działa jako użyteczna jednostka dla społeczeństwa poprzez tworzenie i szkolenie ludzkich talentów, współpracuje z rozwojem technologicznym kraju i promuje swoją gospodarkę, między w których stosuje się zobowiązanie społeczneŻycie w społeczeństwie obejmuje wszystkie obszary, między innymi zdrowie, gospodarkę, środowisko, żywność, edukację. Wszystkie razem pomagają tworzyć życie w społeczeństwie, więc zaangażowanie społeczne obejmuje wszystkie te jest delikatną kwestią i ma ogromne znaczenie dla jednostek. Dlatego w większości przypadków firmy, państwo i instytucje zawsze podejmują decyzje dotyczące tej kwestii, aby chronić zdrowie zaangażowanych osób..Decyzje dotyczące zdrowia są powiązane ze środowiskiem. Im bardziej przyjazne dla ekosystemu są działania prowadzone przez jakąkolwiek instytucję lub firmę, tym bardziej chronione będzie zdrowie jeśli istnieje kontrola zdrowia i odpowiednie środowisko, żywność może być zapewniona. Państwo jest odpowiedzialne za promowanie i egzekwowanie pewnych standardów w celu zapewnienia bezpieczeństwa w tych jest także najważniejsza. Państwo lub najpotężniejsza postać w tym środowisku ma za zadanie promować wysokiej jakości edukację, która dociera do wszystkich osób w celu lepszego rozwoju życia obywatelskiego i ogółu społeczeństwa. Aby osiągnąć dobre wyniki w sektorze edukacji, należy objąć pozostałe I. (2004). Przywództwo i zaangażowanie społeczne. Meksyk: W. (2006). Corporation, be Good!: Historia korporacyjnej odpowiedzialności społecznej. USA: publikacja Dog J i Mondaza, G. (2002). Zaangażowanie młodzieży, uniwersytetów i społeczeństwa: doświadczenie włączania społeczności. Hiszpania: Edycje M. (2012). Społeczna odpowiedzialność biznesu i międzynarodowy rozwój: rozwiązanie biznesowe? UK: EarthscanMulgan, G. (2006). Manifest na rzecz innowacji społecznych: czym jest, dlaczego ma znaczenie i jak można go przyspieszyć. Wielka Brytania: The Young D (1994). Etyka zawodowa i odpowiedzialność społeczna. Anglia: Rowman i J i Yates, M. (1997). Serwis społeczny i społeczna odpowiedzialność w młodzieży. USA: University of Chicago Press. Organizowanie społeczności lokalnej to proces, który nie może być prowadzony jednoosobowo. Praca w i na rzecz środowiska lokalnego wymaga zaangażowania wielu osób, mieszkańców, organizacji, instytucji działających w danej społeczności. Idea partnerstwa opiera się na zasadzie „razem można więcej”. Partnerstwo lokalne polega na aktywizowaniu całych społeczności i zachęcaniu ich do współpracy przy definiowaniu lokalnych problemów i rozwiązywaniu ich na poziomie osiedla, gminy, miasta czy powiatu. Świadomość, że oddolne inicjatywy można zrealizować, a lepsze efekty osiąga się poprzez współpracę a nie spory, motywuje do wytężonej pracy i podejmowania nowych zadań. (T. Cichoń, Towarzystwo Altum) Bardzo ważną cechą partnerstw lokalnych jest współpraca partnerów na każdym etapie realizacji określonych działań. W trakcie funkcjonowania partnerstwa tworzy się bowiem system trwałych więzi i powiązań pomiędzy poszczególnymi instytucjami. Ponadto bardzo istotnym czynnikiem, jakim wyróżnia się partnerstwo lokalne, jest zaangażowanie w prace partnerów reprezentujących różne sektory, takie jak gospodarka, rynek pracy, kultura, edukacja i opieka społeczna. Nie jest bezwzględnie wymagane, aby w skład partnerstwa wchodzili przedstawiciele wszystkich rodzajów organizacji funkcjonujących na danym obszarze. (// Ważne jest, aby partnerzy byli zainteresowani rzeczywistą i efektywną, a nie tylko deklaratywną i efektowną Rodzaje partnerstw lokalnych Istnieje wiele różnorodnych form partnerstwa lokalnego. Najprostszym jest podział partnerstw na te o strukturze formalnej, posiadające osobowość prawną oraz partnerstwa o strukturze nieformalnej, które tej osobowości nie posiadają. Najczęściej spotykane są następujące typy partnerstwa: partnerstwo publiczno-prywatne (PPP) – umowa instytucji publicznej i organizacji prywatnej, zawarta w celu zrealizowania określonego przedsięwzięcia ze sfery zadań publicznych; partnerstwo projektowe – cele partnerstwa są ściśle określone w projekcie, a powołanie takiego partnerstwa jest często związane z wymogami konkursowymi, stawianymi przez podmiot, który finansuje realizację zadania; partnerstwo branżowe/sektorowe – platforma porozumienia organizacji/instytucji prowadzących zbliżoną działalność; partnerstwo lokalne/trójsektorowe – porozumienie instytucji publicznych, przedsiębiorstw i organizacji pozarządowych, które chcą wspólnie działać na rzecz swojego regionu, osiedla, gminy, powiatu. Można również dzielić partnerstwa w zależności od tego, kto był ich inicjatorem: partnerstwo tworzone z inicjatywy osób fizycznych, często lokalnych partnerów, którzy chcą aktywnie wpływać na swoje otoczenie; lokalne partnerstwa budowane z inicjatywy przedsiębiorców, organizacji gospodarczych lub zawodowych; partnerstwa tworzone z inicjatywy ciał publicznych. (// dostęp dn. r.) Budowanie koalicji i lokalnych partnerstw bywa procesem długotrwałym, w którym ważne jest zaangażowanie a niejednokrotnie zgoda na kompromis. Dzięki wspólnej pracy można liczyć na wsparcie partnerów, wymianę doświadczeń, zdobywanie wzajemnego zaufania, integrację osób, środowisk i instytucji. Partnerstwo to zwiększenie skuteczności i efektywności naszych działań. Każdy, kto zdecyduje się zaangażować w partnerstwo, będzie oczekiwał także korzyści z tego przedsięwzięcia. Jeśli chcemy zbudować dobre partnerstwo należy odpowiedzieć sobie na pytania: Co będziemy z tego mieli? Co chcemy osiągnąć dla siebie w partnerstwie?. Ważne pytania: jakie są nasze cele? co chcemy osiągnąć? w jaki sposób możemy osiągnąć założone cele? Im bardziej precyzyjnie określimy cele i sposoby ich osiągania, tym łatwiej będzie nam pozyskać partnerów. O powodzeniu koalicji decyduje atrakcyjny cel partnerstwa! Przed podjęciem działań Kto powinien zainicjować partnerstwo lokalne? Inspiracja, by utworzyć partnerstwo lokalne, może wyjść od różnych środowisk. Może to być lokalny lider, instytucja publiczna czy też lokalny biznes. Możliwa jest też wspólna inicjatywa różnych środowisk – ważne jednak jest, by w partnerstwie uczestniczyli reprezentanci danego środowiska lokalnego, gdyż tylko tak dobrany zespół reprezentuje w pełni społeczność lokalną (nie zapominamy o mieszkańcach). PAMIĘTAJ Aby współpraca partnerska była udana, należy przestrzegać kilku zasad, czyli: równości partnerów, wspólnego ustalania celów, wspólnego planowania i podejmowania decyzji, otwartości i jawności w działaniu, koncentracji na rzeczywistych problemach społecznych. Stosowanie się do powyższego nie jest w stanie zagwarantować sukcesu, jednakże pozwoli na w miarę sprawne realizowanie idei partnerstwa. Dobór partnerów Rozpoczynając współpracę, należy zebrać informacje o tym, dlaczego warto współpracować z innymi organizacjami lub profesjonalistami. Można spisać motywy nawiązania współpracy, jakimi kieruje się twoja organizacja, potrzeby i zasoby, które można zainwestować w partnerstwo. Dobrze jest zadać sobie pytania: jakie są oczekiwania od partnerstwa, od współpracy? jakie są mocne i słabe strony organizacji? jakie zasoby są dostępne (ludzie, czas, miejsce, materiał, budżet)? czy jest równe zaangażowanie, wkład pracy, równe korzyści? Organizacja spotkania i nawiązania kontaktów Po zebraniu podstawowych informacji trzeba je porównać i rozważyć różne możliwości współpracy, organizując czas i przestrzeń do spotkania i rozmów. Należy dążyć do wypracowania jednolitego schematu przyszłych wspólnych działań. Powinien on zostać przedstawiony na piśmie w formie dokumentu stanowiącego podstawę decyzji o współpracy. Szukamy odpowiedzi na pytania: czy mamy (zaproszeni liderzy, organizacje, instytucje) wspólne cele? jaką formę przybierze partnerstwo? jakie wspólne działania można prowadzić i jakie kroki należy podjąć w celu ich realizacji? w jaki sposób rozdzielone zostaną zadania i do czego zobowiążą się poszczególne strony? Gdy wszyscy partnerzy godzą się na kształt przyszłej współpracy, może się ona rozpocząć Należy zadbać o dobrą atmosferę spotkania. Trzeba mieć świadomość różnych oczekiwań czy zachowań uczestników. Należy dbać o odpowiednie dobieranie słów, nieużywanie skrótów, ostrożność w sposobie prezentowania problemu oraz doborze pierwszych osób, które będą zabierały głos. Należy także wysłuchać opinii wszystkich zainteresowanych. Każda koalicja rozwija się inaczej, a tempo pracy zależy od różnych czynników. Spotkania mogą być organizowane regularnie, ale zawsze należy je dostosować do potrzeb i możliwości grupy – partnerzy mogą potrzebować więcej czasu na przemyślenie kolejnych działań. Koncentracja na konkretnym zagadnieniu Ważne jest, by ustalić cel spotkania, do którego będziemy dążyć i starać się wybrać główny przedmiot, w który mogą się zaangażować partnerzy. Można też wybrać kilka i wyłonić potencjalnych liderów dla poszczególnych działań. Na spotkaniu w jednej z dzielnic usłyszałam nie jeden pomysł na pożądaną zmianę, a kilka: ktoś chciał, by podjąć działania na rzecz seniorów, ktoś chciał organizacji festynów dzielnicowych, a inni mówili o możliwości wykorzystania potencjału dzielnicy, żeby zachęcać do aktywności sportowej mieszkańców. W tym przypadku trudno zachęcać grupę do realizacji naszych celów np. do pomocy potrzebującym. Cierpliwie pomagałam w powstawaniu klubu seniora i angażowałam się w inicjowanie festynów, dając sobie i innym przestrzeń do tego, byśmy się wzajemnie dobrze poznali, również w działaniu. Zachęceni sukcesem koalicjanci podejmowali później kolejne działania takie jak: organizacja ferii dla dzieci, powołanie świetlicy dla dzieci, powołanie punktu z dyżurami prawników, pedagogów, Policji czy też uruchomienie pomocy charytatywnej dla najuboższych mieszkańców. Podjęcie działań Należy podzielić pracę na mniejsze etapy, ponieważ regularne, szybkie i widoczne rezultaty podnoszą motywację. O rezultatach należy następnie informować partnerów, współpracowników i zwierzchników poszczególnych organizacji, aby czuli się uczestnika... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 10 wydań czasopisma "Doradca w Pomocy Społecznej" Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online pełen dostęp do archiwalnych numerów czasopisma w wersji elektronicznej ...i wiele więcej! Sprawdź Z życiem w społeczeństwie związane są zjawiska, które możemy dość łatwo zaobserwować i zmierzyć, np. status materialny, normy społeczne, oraz takie, które nieco trudniej uchwycić, np. zaufanie, zsieciowanie (więzi międzyludzkie), wartości. Z racji tego, że człowiek jest istotą społeczną, wszystkie te elementy wpływają na nasze życie i je kształtują. Już bardzo małe dzieci, w tym noworodki, posługują się instynktem społecznym, który pozwala im przetrwać. Na przykład szukają pomocy u osób, które mogą im ją zapewnić, komunikują swoje potrzeby płaczem itd. „Kilkulatki intuicyjnie dążą do tego, żeby pomóc. Na przykład podnieść przedmiot, który komuś upadnie. […] Żeby młody człowiek widział sens zaangażowania się w jakąś sprawę społeczną, musi najpierw poczuć się członkiem wspólnoty. Ma to związek z kształtowaniem się tożsamości, do którego dochodzi w okolicy dwunastego roku życia” [1]. W dużej mierze to od nas zależy, czy nasze dzieci nauczą się aktywnie wpływać na otaczającą je rzeczywistość, czy też dadzą się biernie ponieść w tej warzonej gdzieś „poza nimi” zupie. Uwaga! Reklama do czytania Cud rodzicielstwa Wsłuchaj się naprawdę w głos swojego dziecka Noszenie dzieci Poradnik dla noszących rodziców Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli (Nie)przeliczalny kapitał Kapitał społeczny to zjawisko złożone, które badacze analizują z różnych perspektyw. Zazwyczaj rozumiemy je jako „elementy życia społecznego – sieci, normy i zaufanie [społeczne] – które umożliwiają członkom społeczeństwa bardziej skuteczne osiąganie ich celów” [2]. Chociaż z grubsza nieuchwytny i niematerialny, kapitał społeczny przekłada się na mierzalne aspekty naszego życia, takie jak dobrobyt, poziom zadowolenia z życia, poziom współpracy na różnych szczeblach życia społecznego czy politycznego, innowacyjność, decyzyjność, odpowiedzialność, poczucie przynależności, sprawczość i praworządność. Rozkład kapitału społecznego bardzo mocno wiąże się z historią danego regionu. Podział jest tak wyraźny, że można go przeprowadzić jak linię na mapie Europy: na Zachodzie mamy kraje o wysokim zaufaniu i kapitale społecznym (oraz wysokim PKB), które na dość wczesnym etapie rozwoju zrezygnowały z feudalizmu, zaś na Wschodzie, w tym w Polsce, mamy długą i niechlubną tradycję pańszczyzny oraz niskie zaufanie i kapitał społeczny (a także – w porównaniu z resztą Europy – niski PKB [3]. Wspinaczka po drabinie Na kanwie kapitału społecznego buduje się społeczeństwo obywatelskie. Jest to taki rodzaj społeczeństwa, w którym każdy z nas, zwykłych ludzi, współdecyduje o swoim losie oraz chce i potrafi nań wpływać poprzez działania oddolne – czyli zachodzące bez impulsu ze strony władzy. W każdym społeczeństwie możemy wyróżnić kilka poziomów zaangażowania poszczególnych obywateli i różnych szczebli władzy (drabina partycypacji). Ich liczebność świadczy o zaawansowaniu rozwoju społeczeństwa obywatelskiego. Są to: Brak partycypacji – władza nie dzieli się z obywatelami informacjami o planowanych działaniach, używa informacji do manipulowania opinią publiczną. Jest to charakterystyczne dla rządów autorytarnych i nie wspiera rozwoju społeczeństwa obywatelskiego ani nie buduje zaufania do instytucji – obywatele stają się biernymi odbiorcami komunikatów, nie ma mechanizmów aktywnego uczestnictwa społeczności lokalnych w podejmowaniu – władza pyta obywateli o ich zdanie na temat planowanych działań, jednak wcale nie musi brać go pod uwagę. Samorządy w Polsce są ustawowo zobowiązane do przeprowadzania konsultacji społecznych, ale w praktyce odbywają się one przy tak małym zaangażowaniu mieszkańców (np. z powodu braku informacji na ich temat), że ich wyniki nie są i współdziałanie – odbywa się, gdy mieszkańcy mają realny wpływ na to, co się dzieje w ich społeczności. Rola władzy ogranicza się do sprawdzania, czy podejmowane działania są zgodne z prawem. Tak powinny wyglądać modelowe konsultacje społeczne albo budżet partycypacyjny. Bardzo często ostatni szczebel drabiny partycypacji pomagają tworzyć organizacje pozarządowe lub inne organizacje społeczne. Ocenia się, że w Polsce aż 80% mieszkańców nie wykazuje żadnej aktywności na tym poziomie, zaś zaangażowanych lub bardzo zaangażowanych jest zaledwie 2% Polaków. Uwaga! Reklama do czytania Niegrzeczne książeczki Czy dzieci na pewno są niegrzeczne? Seria książek dla dzieci 2-5 roku życia i rodziców o tym, że w każdym zachowaniu dziecka jest ważna jego potrzeba. Nowa jakość zaangażowania Tak niski poziom zaangażowania Polaków w życie społeczne, przy jednoczesnym niskim poziomie zaufania do instytucji publicznych i siebie nawzajem, wynika częściowo z naszej historii, a częściowo to efekt odium, jakie narosło wokół słowa „obywatel” w PRL. Wówczas „postawa obywatelska” oznaczała właśnie brak zaangażowania w życie społeczne i jego struktury. Zważywszy na te wszystkie obciążenia, może nam być trudno przekazać pozytywny aspekt zaangażowania obywatelskiego naszym dzieciom. Warto zatem przyjrzeć się, jak to współczesne zaangażowanie może wyglądać. Oto kilka szkolno-przedszkolnych przykładów: zakup karmy dla miejscowego schroniska dla zwierząt,klasowa adopcja zwierzęcia,współdecydowanie o wegetariańskich posiłkach w szkolnej stołówce,uprawa przedszkolnego albo szkolnego ogródka,niezależna gazetka uczniowska,szkolny podcast,zbiórka odzieży dla uchodźców,głosowanie lub kandydowanie w wyborach do samorządu uczniowskiego,zaangażowanie w Młodzieżowy Strajk Klimatyczny,wolontariat w organizacjach pozarządowych,udział w ogólnokrajowych protestach. Warto pamiętać, że nowe zaangażowanie to przede wszystkim decydowanie: za los swój i innych (także przyszłych pokoleń). Tak buduje się dziecięce poczucie odpowiedzialności i wpływu. Ponadto współczesne formy zaangażowania są konstruktywne, nie polegają jedynie na buncie. Często zakładają dialog, a ten uczy nas niuansować postrzeganie rzeczywistości. Edukacja obywatelska Lekcje zaangażowania obywatelskiego nie mogą ograniczać się do suchych pogadanek. Większość z nas pamięta ze szkoły nudne lekcje WOS, śpiewanie hymnu na akademiach „ku czci” albo posiedzenia Młodzieżowej Rady Miasta, które nie przekładały się na realne zmiany. Tymczasem szkoła jest bardzo dobrym miejscem do kształtowania postaw obywatelskich i społecznej wrażliwości. Kreuje tę przestrzeń, odchodząc od edukacji narodowej w stronę edukacji obywatelskiej. „Szkoła, niezależnie od swojej hierarchiczności i programów nauczania, daje możliwości współpracy między uczennicami i uczniami. A to niezwykle ważne dla przyszłego zaangażowania obywatelskiego” – mówi Elżbieta Krawczyk z Centrum Edukacji Obywatelskiej [4]. Niezmiernie istotna jest świadomość partnerskiego dialogu pomiędzy nauczycielami, dyrektorami a uczniami. Najłatwiej to osiągnąć, realizując w ramach lekcji rozmaite przedsięwzięcia. Nauczanie projektowe to nowy i bardzo obiecujący trend we współczesnej szkole, a propagowanie postaw obywatelskich w szkole stanowi jeden z filarów edukacji przyszłości. Postawy obywatelskie od kołyski Jednak postawy obywatelskie naszych dzieci możemy kształtować jeszcze wcześniej! Warto pamiętać, że my, rodzice, mamy wpływ na to, czy nasze dzieci będą w przyszłości brały sprawy w swoje ręce, czy też pozostaną biernymi odbiorcami nakazów i zakazów. Oto kilka przykładów rodzicielskich zachowań, dzięki którym stajemy się dla naszych dzieci przewodnikami w edukacji obywatelskiej od najmłodszych lat: niestosowanie „treningów snu” ani żadnych innych metod behawioralnych, które mogą wywołać u dziecka syndrom wyuczonej bezradności,szybka i w miarę możliwości adekwatna reakcja na sygnalizowane potrzeby dziecka,nauka samodzielnego chodzenia (bez trzymania za rączki),rozszerzanie diety metodą BLW,akceptacja dziecięcej autonomii (tzw. buntu dwulatka),komunikacja „Spróbuj. Jestem tutaj” zamiast „Uważaj, bo spadniesz!”,obrazkowe listy zakupów w sklepie,podejmowanie przez dziecko prostych, zamkniętych decyzji („albo – albo”),segregacja śmieci,rodzicielskie „nie” wyrażane osobistym językiem („Nie chcę tutaj bałaganu. Przestań”),porozumienie przez konflikt (negocjacje),jeśli dziecko tego chce, w miarę możliwości zaangażowanie go w opiekę nad młodszym rodzeństwem,uprawa ogródka, opieka nad zwierzątkiem,podejmowanie trudnych tematów w domu,traktowanie dziecka „jak dorosłego”: nieokłamywanie go, niezbywanie („Dowiesz się, jak dorośniesz”),objaśnianie różnic zamiast udawania, że nie istnieją (np. dotyczących osób z niepełnosprawnością),podkreślanie wspólnotowości (wspólne posiłki, wyjazdy, kręgi znajomych i inne pozarodzinne, np. harcerstwo). Komunikując dzieciom, że ich głos jest ważny, dajemy im do ręki narzędzie, dzięki któremu nawet jeśli nie staną się aktywistami, to będą świadomie decydować o swoim życiu. A w społeczeństwie o wyższej kulturze demokratycznej po prostu żyje się lepiej. [1] K. Oponowicz, Społeczna robota, czyli jak sprawić, by dzieci poczuły się obywatelkami i obywatelami, Kosmos dla Dorosłych, 2020; [2] P. Sztompka, Socjologia. Analiza społeczeństwa, Kraków 2012, s. 190. [3] M. Rauszer, podcast „Wszyscy Jesteśmy ze Wsi”, odc. Pańszczyzna, chłopi i polskość, Stowarzyszenie Folkowisko, 5 lipca 2020.[4] Jakość życia i kapitał społeczny w Polsce. Wyniki badania spójności społecznej 2018, GUS, Warszawa 2020. Prezenty od NATULI Najpiękniejsze książki na święta od wydawnictwa Natuli. Dla dzieci i rodziców.

zaangażowanie młodzieży w życie społeczne